heet de interviewbundel die deze week verschijnt in de boekhandel. Cornald Maas (bekend van verschillende programma’s op TV en van interviews in de LINDA) heeft de afgelopen jaren vele gesprekken gevoerd met bekende en minder bekende mensen over de dood. Eerder werd er bij Pauw en Witteman aandacht aan besteed en ook stond er een interview met hem in de Volkskrant. Maas zegt hierin; ‘met de dood krijgt iedereen te maken. Niet iedereen krijgt kinderen of krijgt met echtscheidingen te maken, maar de dood treft onherroepelijk iedereen. Als dat zo onomstotelijk vaststaat, dan begrijp ik niet dat niet veel meer mensen daar in een normale, alledaagse situatie met elkaar over spreken, dat het zo ingewikkeld blijft.’
Uit de verschillende gesprekken komt naar voren dat iedereen op zijn eigen manier rouwt. Wel oppert Maas dat er twee constante factoren zijn bij het rouwen; je moet er over blijven praten en de dood hoeft niet alleen maar verschrikkelijk te zijn. Rouw kan je verder helpen in het leven, je kunt er ook van leren. Mensen proberen er iets aan te hebben.
In een behandeling gericht op (gestagneerde) rouwverwerking komen de door Maas genoemde factoren zeker ook aan bod. Mensen worden gevraagd hun verhaal te vertellen/schrijven. Gericht op zoek te gaan naar juist die meest moeilijke gevoelens en emoties. Die je eigenlijk het liefst ver zou willen stoppen. Door er over te praten of te schrijven zul je merken dat je die emoties aankunt. In een later stadium van de behandeling ga je vanuit een ander perspectief naar het overlijden kijken. Daarbij ga je ook op zoek naar of er misschien dingen zijn die je hebt geleerd als gevolg van het overlijden van je dierbare. En hoe je dit wil meenemen in je leven nu en in de toekomst.
Bij Pauw en Witteman vertelt Maas ook over zijn eigen wijze van rouwen;
http://www.gezond24.nl/tv-uitzending/g24_724/Cornald-Maas-over-1000-vragen-heb-ik-over-de-dood%80%99