In de gesprekken die ik voer met cliënten die zich aanmelden voor de paniekbehandeling komt het woord controle veelvuldig voor. Cliënten die last hebben van paniekklachten zijn vaak mensen die van controle houden. En bij een paniekaanval zijn ze bang om die controle te verliezen. Ze zijn bang om de controle over hun lichaam (flauwvallen of doodgaan aan een hartaanval) of de controle over hun geest (ik ga flippen, ik word gek) kwijt te raken.
Het wordt dan ook altijd een beetje stil aan de andere kant van de lijn (het intake gesprek is telefonisch) wanneer ik cliënten uitleg dat je in de behandeling juist gaat leren om die controle los te durven laten. Loslaten? Controle loslaten? Dat klinkt best eng..
Maar wanneer ik uitleg dat het streven is naar een houding van; ‘ach, daar heb je weer de paniek, vervelend maar niet gevaarlijk..’ herkennen de meeste cliënten dit wel. Dat dit iets is wat zou helpen. Maar dat het henzelf niet lukt omdat ze juíst bang zijn voor de paniek. En ze kunnen zich ook goed voorstellen dat gedachten als; ‘Ik kan het aan, het gaat vanzelf weer over.. ‘ helpen bij het controle durven loslaten.
Een houding waarbij je je niet druk maakt om de paniek, omdat je weet dat je de paniek aan kan is geen goede voedingsbodem voor paniekklachten. Paniek groeit en bloeit juist op een krampachtig willen behouden van de controle. Dus wanneer je de controle los laat zal je merken dat de paniek minder wordt. Oefenen met paniek aankunnen, zicht krijgen op de krampachtige gedachten en je lichaam weer leren vertrouwen zijn aspecten die je zullen helpen.
Controle verkrijgen over de paniek door de controle los te laten is het streven in de paniekbehandeling.