Deze blog zal in het teken staan van mijn persoonlijke afscheid van Interapy. Wegens de financieel roerige tijden binnen de GGZ wordt mijn contract helaas niet verlengd. Eerder heb ik geschreven over rouw om het verlies van je baan, en nu ik krijg daar zelf eerder mee te maken dan verwacht. Ik begrijp nu meer dan ooit de vele verhalen van cliënten over overname, re-integratie en baan verlies. De gevoelens van teleurstelling, verwarring en onmacht. En de zorgen over de toekomst.
Ik ben een goede psycholoog en geloof dat ik bij Interapy op m'n plek zit. Het is zo jammer, bijna niet te verkroppen, dat zoiets als geld (bezuinigingen) in de weg komt te staan om op deze wijze hulp te bieden. Bijna, schrijf ik hier. Want ik zie het ook als een nieuwe weg. Een onzekere weg. Maar ik heb het vertrouwen dat ik die aankan. Wie weet wat me te wachten staat.
Omdat bij andere collega’s de jaarcontracten niet werden verlengd vanwege teruglopen van het aantal aanmeldingen, achtte ik de kans aanwezig dat dit bij mij ook het geval zou zijn. Hierdoor heb ik mij enigszins kunnen voorbereiden. Mentaal, maar ook praktisch, met het oprichten van mijn eigen praktijk en het speuren naar interessante vacatures. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat de voorbereiding die iemand heeft, het makkelijk maakt de verandering te accepteren dan wanneer het onverwachts gebeurd. Dat heeft in mijn geval ook zeker geholpen.
Toen de kogel een maal door de kerk was, heb ik mijzelf ook afgevraagd; hoe zou ik willen dat ik hierop reageer? Welke houding maakt me sterk? Welke houding zorgt ervoor dat ik zo goed mogelijk uit deze lastige periode kom? Hoe zou ik willen dat ik over vijf jaar terug kijk op deze situatie? Oftewel; hoe kom ik deze periode door.
Mijn plan was de contacten zou goed mogelijk te onderhouden, geen onterechte schuldvraag te stellen, en mijn boosheid op de situatie te richten en niet op betrokkenen. Ik heb veel gepraat met vrienden, en collega’s. Met vrienden lekker ongenuanceerd met alle emoties die erbij omhoog kwamen, en met collega’s zo professioneel en constructief mogelijk.
Ik wil vertrekken met mijn hoofd omhoog, zodat ik iedereen in de ogen kan kijken. Zodat ik altijd nog eens binnen kan stappen met 'no hard feelings'. Ik wil de mooie tijd die ik bij interapy heb gehad op een waardige manier afsluiten.
Het klinkt cliché maar toch; voor elke deur die dicht gaat, gaan andere deuren open. Of het nu gaat om het stoppen van je dienstverband, het einde van je relatie, of zelfs het verlies van een dierbare.
Dat laatste klinkt wellicht onwaarschijnlijk, maar ik zal het toelichten met een persoonlijke ervaring. Pas nadat mijn vader overleed, begreep ik hoe hij in het leven stond. Ik kreeg een andere kijk op de keuzen die hij in zijn leven heeft gemaakt. Een andere blik op wat hem werkelijk motiveerde. Omdat hij er niet meer was, werd ik niet langer afgeleid door ons communicatiepatroon, en kon ik meer objectief kijken naar hem als persoon. Toen besefte ik me dat ik mij nog nooit zo dichtbij mijn vader heb gevoeld als toen hij dood was. Die periode heeft mij zoveel sterker gemaakt.
Nu, bij het uit dienst treden bij interapy, vertrouw ik erop dat ik ook hiervan groei. Ik word gedwongen uit mijn comfortzone te stappen en nieuwe uitdagingen te creeëren. Ik dwing mezelf om de moed niet te verliezen. Toch maar die opleiding in systeem therapie gaan doen en me richten op Emotional Focused Therapy. Toch een nieuwe impuls aan mijn eigen onderneming geven in het begeleiden van kinderen en hun ouders. Toch die sollicitatiebrieven blijven schrijven en mij niet uit het veld laten slaan. Ik kan niet meer doen dan mijn best, en mijn best zal ik doen.
Ik zie wat Interapy mij heeft bijgebracht. De kracht van woorden, van geschreven therapie. Ik zal interapy en mijn oud collega's altijd een warm hart toedragen. Ik vind het jammer dat onze wegen op deze manier scheiden. Ik zal zorgen dat jullie met trots naar mijn aankomende werkzaamheden kunnen kijken en kunnen zeggen; kijk, met haar hebben wij fijn samen gewerkt.
Bedankt Interapy, collega's, voor de fijne tijd. Ik wens je alle goeds (en mezelf ook).